Met Bball in het hart, trek ik door het ganse land.

Hallo & welkom bij ons waarschijnlijk voorlaatste blogberichtje :-)

Ondertussen is de lente gepasseerd en is het hier volop zomer: rond de 30 graden en af en toe goeie zuiderse stormen!

Het plan om op 6 april naar Caffeine & Octane te gaan, is letterlijk in het water gevallen. Ze hadden regen voorspeld. In de plaats daarvan zijn we dan maar op 29 maart naar de Atlanta International Auto Show geweest. Met nieuwe en ook enkele oudere auto’s. Tommy heeft in een Camaro gezeten en ik heb een prachtige paarse Challenger van dichtbij kunnen bewonderen. We hebben ook een testritje met een Jeep gemaakt, over een zwaar hindernisparcours: over boomstammen, berg van 45 graden , … Heel leuk!

Ze nemen die autoshows wel een pak commercieler op dan in Belgie. Maar het vindt dan ook plaats in de grootste consumentenmaatschappij ter wereld – de US.

Het weekend van 5 april zijn we lekker bij Pappadeaux gaan eten. Da’s een keigoed seafood restaurant. Lekkere alligator! Mmmm. Altijd wel lang wachten voor een tafeltje – deze keer een uur.

Zondag hebben we dan de Ronde van Vlaanderen gestreamd. Kwestie van toch “een” te blijven met onze Vlaamse roots J Jammer dat er geen Belg gewonnen heeft.
Ondertussen in het Amerikaanse Sportlandschap: mijn geweldige Pacertjes waren niet zo schitterend bezig. Van bij het begin van het seizoen in November stonden ze op de prachtige 1^e plaats in het Oosten. Ze speelden geweldig. Tot in maart/begin april. Het blijft een mysterie waar het ergens is fout gegaan, maar hun riante voorsprong op de losers van Miami was ferm gekrompen. En dan op 11 april gebeurt het ondenkbare: Miami neemt de eerste plek over. Gelukkig was er de dag nadien een belachelijke nederlaag van Miami in Atlanta (DANKU ATL!!) en klommen de Pacers uit hun dal tegen de potentiele finaletegenstander OKC. Eerste plaats is weer voor ons, zeker nadat Miami op maandag nogmaals verloor van Washington. Hoera Hoera Hoera!

Tommy en ik waren erbij. Bij die overwinning tegen OKC. We waren voor het weekend naar Indianapolis (Nap Town, Indy, … ) gegaan om de stad een beetje te verkennen (hadden we bij ons vorige bezoek geskipped) en dan om zondag naar de laatste thuismatch van de Pacers te gaan kijken.

In tegenstelling tot bij de Atlanta Hawks, stond hier al een rij om binnen te mogen een uur voor de deuren opengingen. Zeer vreemd. Bij de Hawks gebeurt dat dus niet :p Of toch niet zo extreem. Ik was op dat moment nog mijn ogen aan het uitkijken in de Pacers Fan Shop en bij het naar buiten gaan was ik uiteraard lichtelijk teleurgesteld dat er al zo’n grote rijen stonden. Mijn doel om handtekeningen op mijn truitje bij te krijgen werd ineens wel heel moeilijk.

Gelukkig zijn we enkele weken geleden begonnen met meerdere keren per week tijd in de fitnesszaal door te brengen en was het doorkruisen van de hal van Bankers Life Fieldhouse, het in sneltempo afrennen van de trappen, geen moeite. Ik had nog een plekje aan de deur naar de kleedkamers. Jammer genoeg waren de spelers (misschien door hun slechte prestaties?) niet echt geneigd om te komen tekenen. Paul George heb ik niet gezien. David West liep gewoon door (doet ie wel vaker, en ik heb zijn kribbel al, alleen staat die aan de foute kant van het truitje), Roy Hibbert wou ook niet tekenen, CJ Watson liep ook gewoon weg, Luis Scola idem, Lance Stephenson ook. Gelukkig heeft Sara zo haar truukjes om de aandacht te trekken. (Mijn jaren als fan van die Belgische boyband hebben hun vruchten afgeworpen :p) Ian Mahinmi is een Franse bankspeler bij de Pacers. Dus toen die passeerde en ook geen aanstalten maakte om te tekenen, heb ik het mooi in het Frans gevraagd. En dan kreeg ik een lach en een kribbel. YES! Uiteraard moest hij toen de tientallen mensen rond mij ook nog een handtekening geven :p Nummer 2 was Chris Copeland. Heeft nog bij Aalst gespeeld, speelde vorig jaar bij de NY Knicks en sinds dit jaar dus bij de Pacers. Wou ook gewoon weglopen, dus heb ik geroepen dat ik uit Belgie kwam. Meneer Copeland heeft dan braafjes getekend. Joepie! Nu heb ik een truitje met 8 handtekeningen op.

De match zelf was extreem spannend. Bij halftime stonden we 2 puntjes voor, maar uit ervaring weet ik dat de Pacers vaak een extreem zwak 3^e kwart hebben. Gelukkig was dat nu niet het geval. Uiteindelijk flink de match gewonnen! Geweldige sfeer, zeker omdat voor de verandering bijna iedereen voor dezelfde ploeg als ik supporterde :p (met uitzondering van die twee idiootjes voor ons die voor OKC waren)

Bijgevolg hebben we nu ongeveer alle sterrenploegen gezien: Miami Heat, LA Lakers, LA Clippers, San Antonio Spurs, Indiana Pacers, NY Knicks, Oklahoma City Thunder.

Door die geweldige eerste plaats van de Pacers moeten ze in de eerste ronde van de Playoffs ook nog tegen Atlanta, dus ik kan nog es gaan kijken en een poging doen om mijn truitje voller te krijgen J Duim allemaal mee dat Paul George tekent!

Om mijn weekend nog beter te maken, had ik een foto van Chris Copeland z’n handtekening op twitter gezet met een verwijzing naar zijn account. Ennnn hij heeft die toegevoegd tot zijn favorieten. Ik voelde mij efkes heel belangrijk :p

Verder hadden we voor het Paasweekend een tripje New Orleans gepland. We hebben Goede Vrijdag vrij, ipv Paasmaandag. Maar vermits ik altijd vrij ben op maandag, hadden we een extra lang weekend.

We zijn vrijdag in N’awlins aangekomen en na het inchecken zijn we meteen de sfeer gaan opsnuiven in het French Quarter. Ons hotel lag in Midtown, dus we moesten een bus nemen. Op de busrit zagen we al allemaal vreemde mensen. In het French Quarter werd dat eigenlijk vooral bevestigd. Extreem veel zatte mensen, schaars geklede mensen, mensen verkleed als Homer Simpson of Voodoomensen, … Een heeeeel raar boeltje J Maar wel veel sfeer.

We zijn dan gaan eten in het Hard Rock Cafe (zeer on-Cajun, ik weet het) en dan zijn we, na een wandeling door Bourbon Street, terug naar het hotel gegaan om fris te zijn voor zaterdag.

Op zaterdag zijn we dan opnieuw met de bus naar Canal Street gegaan. We hebben het boekje gevolgd met alle bezienswaardigheden: French Market, Ursulines Convent, Jackson Square met St Louis Cathedral, de Natchez stoomboot, de Riverwalk. Dan zijn we terug richting Jackson Square gegaan en daar was een dance crew aan het optreden. Een klein uurtje naar staan kijken, was wel goed! Dan rond 6pm naar een sports bar om Cajun food te eten en naar de eerste wedstrijd van de Pacers te kijken in de Playoffs. De avond viel tegen, want ze verloren van Atlanta. Om het nog erger te maken was ik blijkbaar door overdag rond te lopen extreem hard verbrand. Dus onderweg naar het hotel toch maar After Sun gaan kopen. Het eten was wel lekker: Crawfish Etouffee, Cajun Jambalaya en Chicken & Andouille Gumbo.

Zondag zijn we dan naar City of the Dead #1 geweest. Een van de kerkhoven daar. Heel oud! En Marie Laveau ligt daar zogezegd begraven: dat is een bekende voodoopriesteres in New Orleans. We zijn daarna ook naar de Superdome en het Smoothie King Center geweest. Verder is er niet zoo heel veel te zien, dus zijn we nog maar gaan kuieren in het French Quarter.

Zondagavond had ik blaasjes op mijn verbrande schouders. Maandag zijn we naar het Garden District met de mooie huizen geweest en erna door de Lower 9th Ward, waar Katrina het zwaarst heeft toegeslagen. Dat is redelijk heropgebouwd, alleen aan tankstations zie je het nog echt. En de staat van sommige wegen laat ook wel vermoeden dat er enorm veel water gestaan heeft.

Verder is New Orleans wel een gezellige stad. De marginaliteit na 6pm moet je er maar bij nemen J Heel veel armoede wel. Als iemand naar de US komt voor de eerste keer en alleen New Orleans doet, heb je wel een fout beeld van het land. Maar twas wel de moeite. Kunnen we ook van ons lijstje schrappen J

Zaterdag 26 april zijn we naar de tweede thuismatch van Atlanta tegen de Pacers geweest. Ein-de-lijk een kribbel en foto van CJ Watson gekregen. Paul George voelde zich weer te goed om te tekenen L Tommy staat nu ook op de foto met de ontzettend sympathieke Lance Stephenson (In Belgie misschien bekend door het blaas-in-LeBron-zn-oor-incident). We hadden nog een collega van Tommy mee, die hem komt vervangen als wij weg zijn. En ondanks een bandwagon van collega’s die ineens allemaal fans waren van ATL, was ik er redelijk gerust in dat de Pacers gingen winnen. Elke keer dat ik ga kijken, winnen ze van Atlanta :p

Om die dag nog beter te maken, zaten we 2 rijen voor de legendarische Larry Bird. President of Basketball Operations bij de Pacers maar een Hall of Famer en een van de bekendste spelers. Ik mocht er niet mee op de foto van de security man, maar gelukkig leven we in het tijdperk van de selfies J Na de match nog een babbeltje gedaan met een extreem lange man die ook iets met de Pacers had. Bleek dit Clark Kellogg te zijn. (Geen familie van, maar wel een bekend persoon in basketmilieu). Ook maar een fotootje dan J Ohja, Pacers hebben gewonnen :p

Dan heb ik even zot gedaan en voor mezelf nog een ticketje gekocht voor game 6 in Atlanta. Toen zat ik op de 4^e rij achter de Pacers bank en ik was zichtbaar op TV J Pacers ook gewonnen! En dan game 7 was in Indiana en die wonnen ze ook dus hoera … Pacers door naar de volgende ronde! Tegen Washington.

Tussendoor zijn we ook nog naar een Classic Car Show geweest op de Atlanta Motor Speedway. Mijn armpjes waren nog niet helemaal hersteld van het New Orleans bezoek en de hitte op zo’n racebaan hielp niet echt. Ferme auto’s gezien wel.

Dan op 10 mei vertrokken we voor het Nationale Parken tripje met onze ouders. We vlogen op Las Vegas en gingen van daar een grote tour maken, die van hen nog groter vermits ze een week langer dan wij weg waren.

In Las Vegas eerst even moeten knoeien met de huurauto (Tip: verander nooit aan de balie wat je via internet besteld hebt, het maakt het alleen maar moeilijker!) en dan konden we op weg naar het prachtige Paris hotel in Las Vegas. Ongelofelijk hoe dat daar vanbinnen eruit ziet alsof je gewoon in Parijs aan het wandelen bent. Inclusief blauwe lucht!

Vermits we allemaal relatief moe waren van de reis, zijn we maar snel gaan slapen. Zondag hebben we dan de Strip een beetje verkend en hebben we ontbeten in het Caesar’s Palace. Nog een tip: hou altijd het ticketje bij als je met kredietkaart betaalt! Op de middag was het dan terug naar het hotel waaaaaant… We gingen met een vliegtuigje naar West Grand Canyon, om daar met een helikopter erin te gaan en dan met een bootje op de Colorado rivier te gaan varen. Ik doe het vliegtuigje echt nooit meer. Ben letterlijk nog nooit zo bang geweest. Dat ding hing ineens scheef, zo op 45 graden en nee hij was geen bocht aan het maken. Afschuwelijk. De helikopter viel dan veeeeeeeeeel beter mee! En het bootje was ook gezellig. Twas de moeite om onderaan de Grand Canyon te staan. Van bovenaf lijkt die rivier zo klein en beneden is ze echt breed. Maar persoonlijk vond ik het uitzicht van vanboven veel indrukwekkender.

Die avond zijn we dan gaan eten in een restaurant in een casino op de strip. We zijn nog tot het Venetian geraakt, maar jammer genoeg niet verder. Heel mooi allemaal. Keigoed nagemaakt en de sfeer is echt uniek.

Maandag dan vertrokken naar Grand Canyon, waar het uiteraard weer prachtig was. Lees het blogverslag America the beautiful voor details, ik wil hier niet in herhaling vallen J

Dinsdag zijn we doorgereden naar Antelope Canyon in Page, Arizona. Geen nationaal park, maar beheerd door Navajo indianan. Zonder twijfel een van de mooiste plekken die ik al gezien heb. De lichtinval in die canyons zijn onbeschrijfelijk. Ik zou er zoveel over kunnen zeggen maar ga het houden op: ga er zelf naartoe, het is niet te geloven!

Woensdag gingen we verder over Monument Valley naar Moab, Utah. Daar gingen we de Canyonlands bezoeken en ook nog Arches. Canyonlands zijn heel mooi, we hebben eerst het zuidelijk stukje gedaan: The Needles. Daar nog enkele raven op een Corvette cabrio zien zitten. Grappig J Dan zijn we donderdag eerst naar Arches gegaan. Enkele kleinere arches gezien (north and south window, balanced rock, … ) en dan naar het hoogtepunt van het park: Delicate Arch. De gemakkelijke wandeling vonden we een beetje teleurstellend. Je zag het maar van heel ver en kreeg geen goed beeld van hoe het er eigenlijk uitzag. Daarom hebben Tommy, Hugo en ik ervoor gekozen om de moeilijkste wandeling ook te doen. Die ging recht naar Delicate Arch. Het was 5km heen en terug. Het was middag, dus goed ingesmeerd, enkele flesjes water en we gingen op pad. Het was geen makkelijke wandeling zo helemaal omhoog, maar het zicht dat je boven hebt is fenomenaal. Zonder twijfel de moeite waard. Echt een aanrader! Er heeft nog een chipmunk op mn voet gezeten, we hebben onder de Arch gestaan, … Twas geweldig. Geen wonder dat duizenden mensen dit elk jaar doen J

’s Avonds zijn we dan nog naar Island in the Sky geweest in het noorden van Canyonlands. Das ook wel extreem mooi!

Vrijdag stond er een rit door Capitol Reef en Escalante op het programma, om zo bij Bryce NP aan te komen. In Capitol Reef heb ik nog korting gekregen op souvenirtjes met mijn Pacers Tshirt. De man achter de kassa was ook een fan :p

Dan zaterdag was het tijd voor Bryce. Ik ga toch in herhaling vallen. Ook dit is een prachtig park! Ook al zie je telkens ongeveer hetzelfde, het is toch allemaal enorm speciaal. De natuur werkt echt heel vreemd en het is ontzettend boeiend om te zien wat ze allemaal kan presteren! Hier hebben we ook een wandeling gedaan. We hebben er 2 gecombineerd, omdat eentje niet helemaal rond ging door brokstukken op het pad.

Zondag zijn we dan Zion NP gaan doen. Heel anders J Veel meer groen, maar toch nog de herkenbare rode rotsen van Utah. Ook heel mooi he J

Zondagavond zijn we dan naar Vegas gereden. Daar hebben we iets gegeten en zijn we naar de top van ons hotel, Stratosphere, gegaan voor een uitzicht over de Strip.

Las Vegas is iets wat Tommy en ik in ieder geval opnieuw willen doen. We hebben er veel te weinig van gezien. De helft van de strip, echte gokjes wagen, een show zien, … Allemaal dingen waar we nog es terug voor gaan J Vegas, be prepared!

Maandag reden we door Death Valley richting de oostkant van Yosemite. In Death Valley was het belachelijk warm. Op de middag was het 43 graden. We hebben onder zeeniveau gestaan, hebben de Devil’s golf course bezocht. Zeer speciaal park J

Tot onze grote verbazing was het weer in Mammoth Lakes (Oostkant Yosemite) helemaal anders. Het sneeuwde. Blijkbaar was ook de bergpas die ons in Yosemite moest brengen door de sneeuw dicht en waren we verplicht om dinsdag langs onder naar Yosemite te rijden. Vermits we er dan toch waren zijn we maar eventjes General Sherman gaan bezichtigen in Sequoia. Daarna snel naar ons gehuurd huisje om de dag erna fris te zijn voor Yosemite.

Dus woensdag Yosemite! Ook weer een groen park, maar helemaal anders dan Zion. Waar Zion nog rode stenen had, had Yosemite grijze rotsen. We zijn naar de Bridalvail Falls gaan kijken, naar de Yosemite Falls en hebben het pad naar Mirror Lake (bijgenaamd Horse Poopie Trail, naam spreekt voor zich :p) gedaan. In het naar buiten rijden ook nog gestopt om de bekende Tunnel View te kunnen zien J

Na Yosemite reden we naar Sacramento. De hoofdstad van California. Onderweg zijn we gestopt in Columbia, een oud mijnstandje van tijdens de Gold Rush. Nog redelijk intact en dus heel boeiend om te zien! In Sacramento zelf hebben we het State Capitol bezocht, waar een Californian Bear standbeeld stond, daar geinstalleerd door niemand minder dan The Governator.

Vrijdag zijn we van Sacramento naar San Francisco gereden, langs Napa Valley. In Napa hebben we Castello di Amoroso bezocht waar we ook nog wijn mochten proeven J Je waant je er zo in Zuid Frankrijk.

Bij aankomst in San Francisco hebben we eerst de Golden Gate Bridge gedaan. Daar kwamen we namelijk over om de stad binnen te gaan. Heel veel mist, dus we zagen ze niet goed. Tommy en ik hadden ze al gezien en het blijft uiteraard een extreem fascinerende brug. Dan zijn we ook nog naar de Japanese Tea Garden geweest in het Golden Gate Park. ’s Avonds dan flink gaan eten op Pier 39, bij de zeehondjes.

Zaterdag hebben we Mission Dolores gedaan, Coit Tower, Chinatown, Union Square, Nob Hill eeeeeeen… Eindelijk de kabeltrammetjes J Toen Tommy en ik er 3 jaar geleden waren, werkten  de cable cars niet. Nu wel J Zoooo gezellig!

Zondag was het tijd voor Tommy en mij om de groep te verlaten. We hadden een vlucht terug naar Altanta. ’s Morgens nog ontbeten in IHOP, waar we gratis koffie kregen omdat ik een Pacerfan ben. Al die voordelen door gewoon voor de Pacers te supporteren .. :p

Na het incident met het mini vliegtuig richting Grand Canyon, dacht ik dat het grote vliegtuig naar Atlanta wel zou meevallen. Niet dus J Ook redelijk wat turbulentie. Maar gelukkig veilig geland en onderweg nog 2 oscarwinnende films gezien!

Dan een beetje later was het mijn verjaardag. We zijn gaan eten in een van de beste restaurants van Atlanta. All you can eat Brazilian Steakhouse J Mmmmm. De dag erna was het zaterdag, dus zijn we naar Destin geweest in Florida. Daar lijkt het strand op dat van de Malediven: wit zand en helder water. Was er heel mooi, warm en dus uiteraard verbrand. Deze keer wel niet ik, maar Tommy J Ondanks zijn zonnecrème-obsessie heeft ie nu overal rood/bruine streepjes en vlekjes staan. Best een grappig zicht :p

Voor de mensen die het boeit: De Pacers hebben het niet gehaald van Miami in de Eastern Conference Finals. Maar er is nog altijd volgend jaar! Gelukkig hebben de Spurs brandhout gemaakt van de Heat en kan ik nog met een gerust hart gaan slapen. Het WK wordt hier trouwens ook goed gevolgd!

Vorig weekend hadden we nog een laatste bezoekje, van Peter & Katrien. Een relaxed maar heel gezellig weekendje met hen achter de rug!

Dat betekent dan wel dat het er nu echt bijna opzit voor ons. Toch wel gemengde gevoelens. De tijd gaat veel sneller voorbij dan je verwacht. Nog een halve week werken en dan een weekje Mt Rushmore, Yellowstone en Seattle. Dan nog 1 avondje 4th of July hier vieren en dan zit het er echt op.

Er bestaat geen twijfel over dat we Atlanta en zijn inwoners enorm gaan missen. Hier hebben we mensen ontmoet waar we ongetwijfeld nog veel contact mee zullen onderhouden en die zwaar gemist gaan worden. We hebben hier kansen gekregen op professioneel vlak en op persoonlijk vlak die niet veel mensen misschien krijgen. Wat we op anderhalf jaar gezien hebben, kan niemand ons afnemen. Dit was echt de “reis van ons leven”

Liefs,

Sara

PS: Wegens tijdsgebrek zitten er geen foto's bij deze keer. De meeste foto's staan op facebook, dus kan je daar geen kijken :-) Voor de facebooklozen, of voor mensen die meer verhaal willen bij een beeld, komen we met plezier eens langs met de albums :-)