A first time for everything

Ondanks het feit dat we hier ondertussen al meer dan 8 maanden zijn, maken we nog steeds veel "eerste keren" mee.

Na onze eerste noodlanding, onze eerste keer in Newfoundland, onze eerste ervaring met de bagagedienst van Delta (zie vorig blogbericht) kwamen nog enkele eerste keren. Een overzichtje.

Op 14 September zijn we "voor het eerst" in een ietwat chiquer seafood restaurant gaan eten. Pappadeaux was the place to be. Een seafood restaurant met Cajun invloeden en bijgevolg ook een jazzbandje dat buiten de wachtende en etende mensen entertainde.
Binnenin was het allesbehalve Cajun of Seafood: het interieur leek een winterhut ergens uit het midwesten of Alaska ofzo: opgezette (of valse) rendierhoofden, veel hout, ... Het zicht op het terras leek dan weer subtropisch: een mooie fontein en heel veel groen.
The place was packed, dus we dachten wel dat het een goed restaurant ging zijn (vooraf ook de reviews gecheckt). We werden bediend door een zeer vriendelijke ober met een nogal vreemde naam: O'neil. Voornaam, jaja :) Hij stelde ons enkele suggesties voor, waaronder ... Alligator. En hoewel het mij eerst nogal onsmakelijk leek, hebben we het er toch op gewaagd. Onze eerste keer alligator. De ober was overtuigd: we gingen het geweldig vinden. Hij kreeg gelijk :) De smaak op zich is moeilijk te omschrijven, maar zoals verschillenden al op facebook geprobeerd hebben: een mix tussen vis en kip komt het dichtst in de buurt. Zeker voor herhaling vatbaar.
Ter verduidelijking: dat was het voorgerecht :p hoofdgerecht was heerlijke vis en verse groentjes!

 

De dag erna was het meteen weer tijd voor een "eerste keer": NFL baby! Na onze geweldige ervaringen met de NBA (voor de leken: Basketbal :p) met de Atlanta Hawks, Indiana Pacers, Miami Heat en Los Angeles Lakers, was het nu eens tijd om de grootste sport van de US te ontdekken.
In januari, toen we net hier waren, was het halve finale en dan in februari ook Superbowl, het meest bekeken programma in de US. De Atlanta Falcons hebben het gehaald tot de halve finales, maar werden daarin uitgeschakeld door de San Francisco 49ers. Geen Superbowl voor Atlanta, heel jammer. We hebben er wel naar gekeken en ik denk dat we ondertussen grotendeels de regels wel doorhebben. (Dat komt er dan van als je 4u Superbowl moet kijken :p)
NFL stond al een tijdje op onze planning maar we moesten dus wachten tot het seizoen weer begon en dat was nu het geval. Jammer genoeg was mijn topaffiche al niet meer beschikbaar: Geen New England Patriots voor Sara dus (Voor de vrouwen: de quarterback van de Patriots is de man van Gisele Bundchen en echt eye candy :p). Gelukkig hebben we een zeer vriendelijke collega die een abonnement had maar niet naar alle matchen wou gaan kijken en daar hebben we dan tickets voor de St Louis Rams van overgekocht.
Place to be: Georgia Dome, een immense groot stadion waar ongeveer 72 000 man in kan en dat merkte je ook.. Zoveel volk en dan spendeert half de stad nog de voormiddag met "tailgating" = Een groep mensen met trucks, die vanuit hun truck eigenlijk eten en drank uitdelen of nuttigen en zo al geweldig in de sfeer komen voor de match.
Wat een geweldige sfeer de NBA ook had, football is overduidelijk DE Amerikaanse sport. En ik moet zeggen: twas boeiend!
We hebben 7 touchdowns gezien, wat vrij veel is blijkbaar. 1 touchdown van Atlanta was na een indivuele run van 84 yards (het ganse veld is 100yard dus is echt impressionant dat die kerel dat gedaan heeft) en een 2e touchdown van Atlanta was bij een aanval van St Louis, de Falcons onderschepten de bal en die kerel liep ook 68 yard over de touchdownlijn. Geweldig :) Ik ga sowieso nog es!
Oja: Atlanta won!

 

 

 

Dan dachten we dat het een beetje rustiger ging worden, maar mijn gezondheid dacht er anders over. Dinsdag deden mijn lenzen nogal pijn en bij het thuiskomen heb ik die meteen uitgedaan, maar het kwaad was al geschied. Het wit van m'n ogen zag rood en ik dacht dat het met een goeie nachtrust wel ging weggaan. Woensdag was het zo mogelijk nog erger, en m'n rechteroog was ook een beetje opgezwollen. Zonder lenzen en met bril dan maar richting werk. Ogen deden pijn en traanden heel de tijd. Na enkele onheilspellende google-pogingen om uit te vissen wat het was, heb ik maar beslist om "voor het eerst" naar de dokter in de US te gaan. Geen gewone dokter, meteen de oogarts. Een afspraak gemaakt om 1u en het verdict: bacteriele oogontsteking aan beide ogen. Druppels tegen roodheid en antibioticazalf tegen de bacterie. Fijn fijn. Nog fijner: De rekening! Ik ben verzekerd via Belgie en bijgevolg komt er geen Amerikaanse Health Insurance tussen in die kosten. En ik moest dan vrijdag nog een keer terugkomen. Laat het mij zo zeggen: Beide bezoeken waren 10x de prijs van een Belgisch thuisbezoek van de huisarts. Afschuwelijk. Maar goed, ogen zijn belangrijk dus geen risico's! En neen, ook Obamacare had me niet kunnen helpen :-)
Sinds vandaag mogen de lenzen weer in. Hoera :-) Weer brilvrij :p

Ik heb de voorbije dagen ook "voor het eerst" wafeltjes en koekjes gebakken en een geweldige slasoep gemaakt. Njamnjam :) Viel allemaal goed in de smaak bij de collega's en bij Tommy ook uiteraard :-)

 

Ondertussen is Tommy niet voor het eerst naar Mexico (alweer de 2e keer sinds onze terugkomst).
Vandaag hebben we ook net de mail gekregen dat de presale voor de NBA vandaag begon. Dus heb ik maar snel mijn ticketjes voor tegen de Pacers veilig gesteld. Georgie, here I come! <3
Ik heb ook Tommy's verjaardagsweekend gepland. En ook al weet hij al wat het wordt (spoiler!), ga ik het jullie nog niet vertellen :) Je moet binnen een paar weken nog maar eens komen lezen :p

Dit weekend hebben we bezoek: Peter, Katrien en Niels komen vanuit het naburige *kuch* Charlotte een weekendje hier logeren om zondag dan een TomorrowWorldje te placeren :-) Zonder ons welteverstaan, wij gaan niet mee :-)

Tot de volgende!

Liefs,
Sara

Met 10u vertraging terug van thuis geweest

We zijn terug van thuis geweest. Op 16 augustus zijn we richting Thuis vertrokken met een druk schema in de hand, enkele cadeautjes en veel verhalen.

Tegen al mijn ik-ben-bang-om-neer-te-storten verwachtingen in, was de vlucht een succes. Geen turbulentie en een werkend entertainment systeem. Geweldig Ik heb naar Safe Haven gekeken en naar enkele cd’s geluisterd. De andere goeie films die ik wou zien ging ik bewaren voor de terugvlucht. Ik ben er ook in geslaagd ongeveer een uurtje te slapen. Tommy heeft 2 films gekeken en is dan als een blok in slaap gevallen.

We zijn een uur te vroeg in Zaventem geland, bijgevolg moest ik een uur vroeger bellen om tegen de geliefde papa te zeggen dat we er waren. Die was dan zo enthousiast om ons te komen halen, dat ie van de trap gevallen is en z’n dikke teen gebroken heeft.

In Zaventem stonden we dan te wachten op papa en toen we hem zagen en richting hem aan het wandelen waren, werd ik ineens belaagd door een vrouw met bruin haar.  :p Lynn was meegekomen om ons op te pikken en bezorgde mij bijgevolg bijna de schrik van m’n leven :p Maar twas heel leuk!

Op zaterdag zelf zijn we nog langs mijn mama en ook de stiefzus geweest. Dan hebben we een dutje gedaan en tegen 19u zijn we met onze ouders en Lynn en Michiel FRIETJES gaan eten in de FRITUUR! Woohoow! Geweldige frietjes! Twas gezellig!

Zondag hebben we idioot lang geslapen en dan zijn we in de namiddag richting Naomi en Mitchel vertrokken voor Naomi’s verjaardag! Ook heel gezellig :)

Maandag ging Tommy werken en na hem te hebben afgezet heb ik een nieuwe gsm gekocht. De Samsung S4. Wel gigantisch verloren gereden ergens in de buurt van Antwerpen, maar ik heb t uiteindelijk gehaald :)

’s Avonds zijn we dan lekker gaan eten met Jordi en Sofie. Zij en Tommy ribbetjes, ik mosselen! Aah mosselen! Wat je toch allemaal mist met enkele maanden in de US te zitten :p

Dinsdag gingen we allebei werken en brachten we ’s avonds een bezoekje aan Filip, Annelies en hun kleine Warre. Annelies had ook heel lekkere pasta voor ons gemaakt :p

Woensdag weer gaan werken, de laatste dag nu, en ’s avonds naar Ine en Maarten voor een gezellige en heerlijke bbq a la Belge! Geen hotdogs en hamburgers hier op de bbq :p Njam njam

Donderdag zijn Michiel en Lynn langsgeweest en hebben we gepingpongd. ’s Avonds was het repetitie van de Harmonie.

Vrijdag begonnen dan de jaarlijkse feesten van de Harmonie en moesten we een beetje werken. Zaterdag was de geweldig mooie trouw van Peter en Katrien, met een keileuk avondfeest! Mooi meegenomen dat we zo al een heleboel mensen in 1x konden zien.

 

 

Zondag waren het opnieuw feesten van de Harmonie en hebben we weer flink gewerkt J en weer mosseltjes gegeten. Je kan nooit genoeg mosseltjes eten!

Maandag zijn we dan naar de zee gereden, waar mijn zus, schoonbroer en hun 2 kapoentjes op vakantie waren. Daar hebben we een gezellig dagje in een stralende zon en een beetje wind doorgebracht. Was vooral heel fijn dat we de kleinste van de familie, Leïto (Tommy’s petekindje) na 7 maand nog eens gezien hadden. Zooo’n schattig ventje! En zo actief :) Helemaal verliefd :p Uiteraard was Matteo ook zijn schattige zelf :)

 

Dinsdag ben ik overdag met Esther en Naomi gaan lunchen in het mooie Antwerpen. ’s Avonds hadden we Kelia op bezoek :)

Woensdag zijn we eerst Dorien haar kleine Marie gaan bewonderen en in de namiddag naar Maarten in Brussel geweest :) Die kwam ook net terug van de andere kant van Amerika, van allerlei plaatsen die wij ook nog gaan bezoeken dus was heel fijn om zijn verhalen ook te horen. ’s Avonds zijn Michiel en Lynn komen Carcassonnen en lasagna eten.

Donderdag ben ik gaan lunchen met de lieve ex-collegaatjes van Belfius in Schaarbeek. (Jaja, ik heb dat overleefd :p) en ’s avonds zijn we uit eten geweest met Thomas en Carolien.

Ondertussen hadden Tommy, Michiel en papa onze vloer in de living uitgebroken. Want vrijdag kwamen Hugo (Tommy’s papa), Michiel, Tommy, Mark (schoonbroer) en Geert (buurman) de vloer opvullen zodat onze kasten in de toekomst niet meer verdwijnen in een put :p Ondertussen heb ik op mijn twee favoriete neefjes gebabysit :p  ’s avonds was er dan een bbq voor iedereen om hen te bedanken voor de hulp.

 

 

 

Zaterdag was overdag rustig en ’s avonds was er een straatbarbecue. Daar nog snel dag gezegd tegen iedereen en een hapje meegegeten. Daarna doorgereden (en 2x verkeerd gereden :p) naar Michiel zijn basketmatch. Daarna een middernachtsnackje in de Pita in Tremelo gedaan en de avond afgesloten met enkele rondjes Carcassonne :p

Zondag was het doopfeestje van kleine Leïto en het verjaardagsfeestje van mn zus Annik. Daarna thuis de valiezen ingepakt en nog enkele rondjes Carcassonne met Michiel en Lynn :p

We waren klaar om, weliswaar met pijn in het hart, het thuisfront weer even te verlaten.

Maandag vertrok onze vlucht om 11.05. Op de luchthaven Jordi nog tegengekomen, die voor enkele weken naar Florida ging en ook nog langs Katrien, Peter en Niels gegaan die in North Carolina wonen en werken.

En toen begon de miserie.

Het begon met een beetje vertraging. Er was ergens een schakelaar ofzo kapot maar ze wisten niet hoe ze het moesten repareren. Ze gingen de ingenieurs in de US moeten bellen om het te repareren. We kregen een maaltijdbon en konden iets te eten halen. Om 13u zijn we dan toch kunnen opstijgen. Tot daar viel het nog mee. Mijn plan om enkele goeie films die nog op de lijst stonden te zien begon dan ook veelbelovend met The Host. Na The Host heb ik efjes iets anders gedaan en dan ben ik naar Anna Karenina beginnen kijken. Toen de film halverwege was vielen alle entertainmentsysteempjes uit. Geen TV meer. Na enkele minuten riep de stewardess af dat we “waarschijnlijk gemerkt hadden dat de TVs uitgevallen waren.” No kidding. De piloten waren aan het zoeken naar een oplossing. Ongeveer een halfuur later roepen ze af dat de generator die de elektriciteit levert voor het entertainment systeem uitgevallen was en “ dat het niet aangewezen was op 1 generator door te vliegen”  dus we moesten een noodlanding maken in Stephenville, Newfoundland, Canada. Voor diegenen die het gemist hebben: Ik ben echt heel bang in vliegtuigen. Bijgevolg was ik redelijk bang voor de noodlanding. Na een uurtje zijn we dan goed geland in Stephenville.

 

Daar werd ons gezegd dat we het vliegtuig niet mochten verlaten omdat er geen douane aanwezig was. (Als dit al iets zegt over de grootte van de luchthaven...) De douane zou binnen een uurtje arriveren. Ondertussen hadden ze ook geregeld dat er een reddingsvliegtuig van New York JFK ons zou komen oppikken en naar Atlanta zou brengen. Dat zou 4u later bij ons moeten aankomen.

Niet dus. Toen de douane aankwam, mochten er er nog niet uit want ze wouden eerst dat een ander mini vliegtuigje opgestegen was en dan mochten we eruit. Dus bleven wij mooi zitten en zagen we het mini vliegtuigje opstijgen. Nog steeds mochten we er niet uit. Ondertussen waren de grondgeneratoren, die ze aan het vliegtuig gekoppeld hadden omdat wij dus zo goed als zonder zaten, ook uitgevallen. Dus geen airco en geen licht behalve de lampjes richting nooduitgang. Gelukkig was het nog geen avond. Dan riepen ze af dat we van de douane pas uit t vliegtuig mochten als de reddingsvlieger gearriveerd was. Dat was gelukkig voor de piloten onaanvaardbaar en na 3.5u vastzitten in een half stroomloos vliegtuig, waar het ondertussen idioot warm geworden was, mochten we er eindelijk uit. Gelukkig hadden ze de passagiersdeuren geopend toen we net geland waren, want met dat elektriciteitsprobleem hadden we anders nog de glijbaantjes moeten nemen.

Wel grappig: Die luchthaven is zo klein dat er mensen aan de draad stonden om foto’s van onze 767 en ons te nemen :p

Dan in dat pruts-luchthaventje was het weer wachten geblazen. We kregen 1 glas water, van water dat ze blijkbaar nog mee uit t oude vliegtuig hadden genomen. Dan hebben we ons maar op de ijskoude tegelvloer gezet in een poging wat te rusten.

 

Na 5.5u daar nog te hebben gewacht op een JFK vliegtuig dat precies nooit ging komen, zagen mensen eindelijk de lichten van een landende 767. Hoera! De redding was nabij. Met z’n allen recht en voor de deur om asap op die vlieger te kunnen en naar huis te kunnen gaan.

Dan in Atlanta aangekomen was het 3.30 ’s morgens. Normaal werkt de immigratiedienst dan nog niet maar gelukkig waren die mensen zo lief om toch vroeg uit hun bed te komen voor ons en konden we er nog vlotjes door. Onze valiezen moesten we achterlaten in Stephenville, omdat ze door het gebrek aan stroom de cargodeuren niet meer openkregen. Maar dan moesten we wel nog een bagageclaim indienen. En dat kon niet op de internationale terminal, dat moest om een of andere idiote reden op de nationale terminal. Dus wij met de shuttle naar de nationale terminal, waar ze precies niet op de hoogte waren van ons probleem. We waren ongeveer met 8 die Atlanta als eindebestemming hadden, de overige 192 passagiers moesten doorvliegen en daar werd de bagage automatisch voor geregeld. Die mensen kregen ook een overnachting in een hotel om dan de eerstvolgende vlucht naar hun eindbestemming te kunnen garanderen.

Om 5am waren we dan eindelijk thuis. Dan hebben we nog even geslapen en we zijn rond 11u alweer gaan werken.

Kapot was ik! Onze valiezen zijn uiteindelijk dinsdagavond goed aangekomen.

Geen nieuws in Belgie, wel hier:

http://www.cbsatlanta.com/story/23319968/delta-plane-headed-to-atlanta-diverted-to-canada?autoStart=true&topVideoCatNo=default&clipId=9265067#.UiZ3gbzblgU 

http://www.11alive.com/news/article/305077/40/Atlanta-bound-Delta-flight-diverted-to-Canada

En we hebben nog 2 waardebonnen van Delta gekregen om andere vliegtuigtickets mee te boeken :p Dus onze trip met mijn ouders in November naar Santa Fe, Albuquerque, Grand Canyon en Monument Valley is al betaald :p

Toch blij dat mn voetjes weer op gewone grond staan hoor J

Maar ik mis iedereen in Belgie wel heeeel hard en wil jullie allemaal nog es bedanken dat we jullie gezien hebben en dat het zo gezellig was!

Tot ziens binnen een paar maand en tot schrijfs op de volgende blog of mail of sms of ....

Sara & Tommy