Oeioeioei, al meer dan een maand geen blogberichtje! Foei Sara, hoe durf je!
Op 9 mei hadden we het grote company event, dus de dagen ervoor waren extreem druk en de dag zelf uiteraard ook. Het was wel een succes! Behalve voor Tommy, er was een probleem dat dringend moest opgelost worden en daar heeft ie heel de dag aan gewerkt. Ik heb hem wel een doggy bag van het restaurant meegebracht. Kwestie van dat hij toch iets van het feestmaal kon opeten he!
Op vrijdag 17 mei is Michiel, Tommy’s beste vriend, hier toegekomen voor een tiendaags bezoek. Hij wou heel graag een basketmatch zien, dus hebben we es rondgekeken wat onze opties waren. Jammer genoeg lagen de Atlanta Hawks er al uit (zie vorig bericht :p) en waren dit de mogelijkheden: San Antonio Spurs, Texas
– 14u rijden; Miami Heat, Florida
– 10u rijden; Memphis Grizzlies, Tennessee
– 6u rijden; Indiana Pacers, Indiana
– 8u rijden. We hebben geopteerd voor de Indiana Pacers, omdat het schema van de Grizzlies ons niet uit kwam en we de Pacers toch al eens gezien hadden tegen de Hawks dus die kenden we al n beetje :p Miami en San Antonio waren gewoon geen optie, hoewel een collega van ons wel de 14u naar San Antonio gereden is… Anyways, wij zaterdagochtend dus richting Indianapolis! Langs Tennessee, Kentucky en dan Indianapolis. Road trippen is leuk. Het was game 6 van de reeks Indiana Pacers tegen de New York Knicks en Indiana stond 3-2 voor. Als ze deze match wonnen, moesten ze tegen Miami Heat in de Eastern Conference Finals. Ik heb een Tshirt gekocht met de slogan "Blue Collar
– Gold Swagger
" om enkele minuten later tot de vaststelling te komen dat iedere toeschouwer zo
’n Tshirt op zijn stoeltje had liggen. Iedereen moest die aandoen om een mooie gele arena te krijgen. Tshirt voor niks, maar goed :p Voor ons waren twee lege stoelen en we hebben die tshirtjes ook maar meegepakt. Bij het weggaan had iemand een poster met 2 handtekeningen van de Pacers laten liggen. Ook voor mij dus :p De Pacers hebben de match gewonnen. En ik ben officieel een Pacer fan. Uiteraard heeft de nummer 3 daar geweldig veel mee te maken, maar ’t is gewoon ook een extreem coole ploeg :p Toen we naar buiten gingen kregen we bordjes met "Beat The Heat", die worden gekoesterd. Miami Heat moet eraan!
Zondag zijn we dan terug naar Atlanta gereden en maandag ben ik met Michiel naar de zoo geweest. Meest memorabele moment? Michiel die de olifant het coolste dier van de dag vond. Meest droevige moment? De rode panda die enkele dagen ervoor blijkbaar onverwacht gestorven was. In de namiddag zijn we met Tommy nog es naar het aquarium geweest. Obligaat nummertje bij een bezoek aan Atlanta. Ik ben nog steeds fan van de pinguintunnel en vergeef het Michiel nooit dat ie er niet mee in wou!
De rest van de week was werken geblazen voor mij, Tommy heeft een paar dagen halve dag verlof genomen om met Michiel te basketten.
Het weekend erop zijn we naar de outlet geweest op zaterdag, waar we een hopeloze poging hebben ondernomen om Michiel nieuwe schoenen te laten kopen (grote voeten, he) maar waar ik wel een koopje gedaan heb. Zondag moest Michiel dan naar huis en Tommy naar Mexico voor het werk maarrrrrrrr…
Iemand vond het zo leuk dat we de vlucht veranderd hebben :p Michiel bleef nog efjes, hoera! Tommy moest wel naar Mexico, maar zo had ik toch gezelschap thuis en kon hij geweldig alle matchen live volgen.
Over die basketmatchen gesproken: De Indiana Pacers tegen de Miami Heat was echt onverwacht goed. Ik denk dat iedereen gedacht had dat Miami het met een 4-0 ging halen maar neenee… De volle 7 games! En eigenlijk hadden de Pacers gewoon moeten winnen.
Op vrijdag 31 mei zijn Tommy, Michiel (jaja, nog steeds) en ik vertrokken op onze tweede ontdekkingstocht in de US. Na Washington DC gingen we nu naar Boston voor 2 dagen, dan Plymouth 1 dagje, 2 dagen Niagara Falls aan de Canadese kant, 1 dagje Gettysburg en 2 dagen Philadelphia.
In Boston was het idioot warm. Ok, in Atlanta ook wel dus we waren het al wel gewoon, maar toch. Op zaterdag hebben we in Boston het Freedom Trail gestapt. Ongeveer 5km langs belangrijke plekken die een rol gespeeld hebben in het begin van de strijd naar Amerikaanse onafhankelijkheid. Extreem boeiend! Zondag zijn we naar het Boston Tea Party Ships & Museum geweest. Daar speelden ze, uiteraard, de Boston Tea Party na. Ik heb zelf ook met theedozen gegooid :p Hoogtepunt van de dag toch wel! (Je bent een geschiedenisfreak of je bent het niet :p) Twas wel leuk, de mensen waren echt zo gekleed als toen en spraken zoals toen en iedereen kreeg een kaartje met een naam en persoonsbeschrijving en je moest eigenlijk die persoon spelen. Michiel had eigenlijk een zinnetje moeten zeggen, maar tot zijn grote opluchting zijn ze dat vergeten :p
Boston: not your typical American city! Echt een aanrader!
Maandag zijn we dan naar Plymouth gereden, waar de Pilgrim Fathers hun kolonie gesticht hebben. Dat is nagebouwd in de Plimoth Plantation: een stukje van de Indiaanse stad en een stukje Pilgrims. Het regende vreselijk hard, dus voor we uit de auto stapten moesten we nog efkes een paar paraplu’s en poncho’s kopen. Grappige foto’s wel :p We zijn ook naar Plymouth Rock gaan kijken, zogezegd het eerste stukje grond/steen dat ze aangeraakt hebben. De Mayflower II stond ook op de planning, maar die was op onderhoud en hebben we gemist. Wel een zeer gezellig stadje, Plymouth
Dinsdag vertrokken we dan richting Canadese grens. Het hoogtepunt van de reis: Niagara Falls. Daar kwamen we dinsdagavond aan, na een ritje van 8u. Eventjes de buurt gaan verkennen en iets gaan eten. Niagara Falls aan de Canadese kant is extreem toeristisch. Net een mini Las Vegas. Casino’s, arcades, mini-golf dingetjes, grappige musea, … Totaal onverwacht, maar wel echt cool
Op woensdag gingen we dan naar de Falls zelf. We hadden een Adventure Pass waarmee we 4 dingen konden doen: Maid of The Mist, Journey Behind The Falls, White Water Walk en Niagara’s Fury. Journey behind the falls was dicht voor onderhoud en dat hebben ze vervangen door de Aero Car. Maid of the Mist is de boot die tot IN de falls gaat. Je krijgt een afschuwelijke blauwe poncho, gaat met een hoop een boot op en vaart recht in de Falls. GE-WEL-DIG! Ondanks de poncho waren we alle drie vrij doorweekt. Op een bepaald punt ben ik ook gestopt met foto’s nemen, omdat de camera gewoon te nat werd. De mensen achter Michiel werden een beetje onnozel van zijn steeds opwapperende poncho :p Maar twas leuk! Daarna hebben we de bus genomen naar de White Water Walk, aan de kant van de Niagara River met aan de overkant Amerika. Als je daarin valt, overleef je het niet. Het water stroomt ongelofelijk snel en er zitten overal rotsen onder. Daarna een eindje verder gestapt richting de Aero Car: een kabelbaanauto-ding waarmee je over de rivier gaat en weer terug. Het laatste was dan Niagara’s Fury, een 4D show waarin ze uitleggen en tonen hoe de Falls gevormd zijn. Best boeiend, als je niet met 20 tieners in de ruimte staat die gillen bij elk spatje water en kleine beweging die er gemaakt wordt :p
Er was nog tijd over die we extreem nuttig gespendeerd hebben in een arcade. Ik heb de mannen Air Hockey geleerd zoals het moet :p Mhaaa I love that game! Ze hebben eens met een basketbal gegooid voor puntjes, we hebben gepoold, temple run op een groot toestel gespeeld voor puntjes, 2x een quiz gedaan voor puntjes, … Daar zijn we een kleine 2-3u gebleven en dan hebben we daar iets gegeten. Tussendoor zijn we ook gaan mini golfen
– glow-in-the-dark- mini golf! Ik ben keihard verloren en heb mijn hoofd keihard tegen een beeld van een dolfijn gestoten :p Waarom hebben die beestjes ook weer vinnen?
Donderdag was het dan mijn verjaardag (joepie!) en dan gingen we naar Gettysburg. Het regende. Gettysburg is de plaats waar een beslissende veldslag plaatsvond in de Amerikaanse Burgeroorlog. Ze vieren dit jaar hun 150 verjaardag. Enorm slagveld! We hebben een audio tour gedaan en die duurde ongeveer 2u. Daarna zijn we gaan eten in Applebee's omdat 1. dat heel lekker is en ik mocht kiezen want het was mijn verjaardag en 2. Dat was de enige plek waar we aan konden denken waar ze de eerste match van de NBA finals uitzonden en Michiel wou die absoluut niet missen. Tussen haakjes: Miami Heat speelt de finale tegen de San Antonio Spurs. De eerste match hebben de Spurs gewonnen, dan de Heat, dan hebben de Spurs de Heat verpletterd en donderdag heeft Miami nog es gewonnen. Het is dus 2-2 nu. Go Spurs!
Op restaurant hebben ze ook een verjaardagsliedje voor mij gezongen – jeej! Dat is al van in het middelbaar geleden ofzo. Keileuk. Er was ook een karaoke aan de gang en er was een hilarische vrouw die dacht dat ze keigoed kon zingen. Dat was absoluuuuuut niet zo, maar ze amuseerde zich wel :p Hilarisch!
Op vrijdag vertrokken we dan naar Philadelphia en daar hebben we 2u langer over gedaan dan gepland: ergens file door een dodelijk ongeval en file bij het binnenrijden van Philadelphia zelf. Ik had nog wat gepland die vrijdag, maar omdat het ook al 4u was en dan toch aan het gieten was, hebben we beslist om gewoon Carcassonne te spelen op de hotelkamer. Zaterdag zijn we dan Philadelphia gaan ontdekken. Best wel ok, een meer typisch Amerikaanse grootstad. Beetje in strijd met Boston om de titel van "Bakermat van Amerika" maar in mijn ogen wint Boston dat toch. Ok, hier hebben ze de Declaration of Independence getekend en hier hangt de Liberty Bell en hier woonde de eerste president… Maar zonder Boston en de Tea Party was er van Philadelphia ook geen sprake hee… 10 puntjes voor Boston dus!
We zijn terug sinds zaterdagavond en dan hebben we nog een cinemabezoekje gedaan: The Internship. Grappig :) Zondag is Tommy alweer naar Mexico vertrokken. Die leeft half op de luchthaven denk ik. Woensdag ben ik met Michiel naar This is The End gaan kijken. Hi-la-risch! En gisteren zijn we met z'n allen naar Man of Steel, de nieuwe Superman dus, gaan kijken. We hebben de film van 11.30pm moeten nemen, de rest was uitverkocht :( Vandaag vertrekt Michiel weer richting België en morgen komen Gerben en Marjan aan! Van bezoekje naar bezoekje…
Tot de volgende!
Liefs,
Sara
Vrijdag waren Gerben en Marjan dan terug en dan zijn we ook iets gaan eten. Zaterdag wou Gerben naar Stone Mountain National Park en Marjan en ik naar de Mall. Toch maar beslist om eerst het Park te doen en dan de Mall, de kans was anders groot dat we het Park niet gingen halen :p 
Stone Mountain National Park is een natuurpark waarin 1 grote rots (8km omtrek) centraal staat. In die rots zijn de figuren uitgehouwen van Robert E. Lee, Thomas "Stonewall" Jackson en Jefferson Davis. Waarschijnlijk kennen jullie alleen of vooral de eerste, maar 't zijn alledrie bekende mannen van de Conferdate States tijdens de Civil War. We zitten hier nog altijd in het Zuiden van de US, en die Civil War leeft hier toch nog :) Het project werd begonnen door dezelfde mens die Mount Rushmore (4 presidentshoofden) heeft gemaakt, maar die heeft het project in de steek gelaten om dus aan Mt Rushmore te beginnen. Het is wel vrij indrukwekkend vind ik :) 
