Oops, een
weekje overgeslagen J
We zitten
hier dus nog steeds in Atlanta, waar het weer een beetje de Belgische gewoontes
overneemt. Dat was duidelijk niet de bedoeling toen we naar hier kwamen. De
temperatuur ligt hier wel een pak hoger dan wat ik van het thuisfront hoor,
maar het is hier ook wel zeer wispelturig. Vorig weekend bijvoorbeeld was het
25 graden (Celsius, uiteraard :p) en nu is het maar 13-15.
Anyway, wat
hebben we de voorbije week-en-half gedaan?
Vorige week
maandag is Tommy weer naar Mexico vertrokken L *vind ik NIET leuk*. Gelukkig kon
ik dinsdag enzo gewoon gaan werken, dan zat ik toch niet alleen thuis zoals de
keer ervoor, toen was ik zondag en maandag alleen thuis L Ik ben toch nog bang, zo alleen
thuis te zijn. Mensen die mij na een werkdag zien terugkomen zouden denken dat
ik paranoide ben ofzo: overal gaan controleren of er toch niemand binnen zit.
Zal wel een keer overgaan zeker?
Op woensdag 13/3 ben ik dan naar de LA Lakers gaan kijken. Toen ik Tommy ’s avonds belde, kon je horen dat hij wel jaloers was :p Ocharme. Twas wel leuk. Ik zat vlak bij de spelerstunnel (Atlanta Hawks) en bij de opwarming heb ik een hand gekregen van 2 spelers die achteraf Kyle Korver en Al Horford bleken te zijn. Er stond een rijtje naast mij met jongeren die het spelersboekje wouden laten tekenen en dat had ik ook nog graag willen doen, maar vermits ik niet wist wie die kerels waren leek het me ook niet slim om hen op de verkeerde speler te laten handtekenen :p Kwestie van mij niet van mijn blondste kant te laten zien he! Een hand geven was ook goed :p Wel een beetje blond van mij: Er komt een kereltje aangelopen wiens mama naast mij stond te wachten op spelers en dat kereltje verkondigde trots dat hij zijn truitje had laten handtekenen door Steve Nash. Ik had er uiteraard niet bij nagedacht dat als er Hawks-spelers aan mijn kant stonden, dat er dan Lakers-spelers aan de andere kant gingen staan. *Verdorie*
De match
was wel boeiend, voor zover ik er iets van gezien heb: ik was nogal druk bezig
met foto’s maken en filmpjes maken J Het was heel spannend, alhoewel de
Lakers duidelijk minder goed in vorm waren dan de Hawks.
Met nog
ongeveer 50 seconden op de klok en een stand van 90-85 in het voordeel van de
Hawks, dacht ik slim te zijn door de ganse meute voor te zijn en in rustig
verkeer naar huis te kunnen rijden. Die missie is geslaagd. Alleen, toen ik
donderdag opstond en in de lift naar ons 17e verdiep naar het nieuws
keek (jaja, TV in de lift, decadentie ten top bij de Amerikanen!) bleek dat met
nog 4 seconden op de klok het ineens 94-92 ofzo was en dat ineens Kobe Bryant
gekwetst op de vloer lag. Gevolg: Mijn supertoffe mannelijke collega’s/basketfans
verklaarden mij zot om op zo’n cruciaal moment de match verlaten te hebben,
vermits de kans op overtime heel groot was. Oops J Gelukkig voor mij geen overtime,
Hawks gewonnen J
Ik was ook
wel heel fier op mezelf die woensdag om 2 redenen:
1. Ik ben veilig van en naar de Philips
Arena in hartje Atlanta gereden.
2. Toen ik terug naar huis wou rijden
was mijn GPS letterlijk het noorden kwijt. Hij stuurde mij altijd naar de foute
richting. Ik heb helemaal op mijn eentje de weg teruggevonden. (Toen ik aankwam
in Atlanta zag ik de Georgia Dome aan mijn rechterkant, de logische hersenhelft
van mezelf bedacht in het terug rijden dat ik gewoon moest zorgen dat de Dome
aan mijn linkerkant moest liggen en dat ik dan zo de omgekeerde weg kon
terugvinden. Wat dus ook gelukt is). Dus voor mijn geweldige vrienden en
familieleden die deze blog lezen en op de hoogte zijn van mijn reputatie als “geen-orientatiegevoel-hebbende-persoon”,
gelieve dit als bewijs te zien dat ik wel mijn weg kan vinden en dat dat
voorval van op Els haar trouw een eenmalige fout was! Bij voorbaat dank :p
Op vrijdag
ben ik dan Tommy gaan oppikken van de luchthaven. Dat was ook nog een
avontuurtje. Je mag daar dus ook niet parkeren om mensen op te pikken, tenzij
ze er al staan te wachten. Tommy stond nog niet te wachten dus ik reed aan 1
per uur verder. Toch kwam meneer de Agent mij zeggen dat ik rondjes moest
rijden. Grappig detail: Meneer de Agent heeft hier op de luchthaven geen auto
of fiets, is ook niet te voet. Neeneen, meneer de Agent heeft een
politie-segway! Heel grappig om te zien. Er staat zelfs een kleine sirene op :p
Zaterdag
gaven ze dan schitterend weer en dan hebben we beslist (lees: Ik heb een uur
gezaagd en Tommy heeft dan maar toegegeven :p) om naar de Atlanta Zoo te gaan.
We hebben daar meteen een jaarabonnement voor ons beiden genomen, aangezien we
na 2 bezoeken al winst deden. En we hadden geluk! In de zoo was Lulu, een van
de gorilla’s, toevallig donderdag bevallen van een baby-gorilla. En die hebben
we dus gezien! Wat echt zalig is, want normaal zit Lulu met haar baby altijd
verstopt in een uitgeholde boom, maar wij kwamen er net aan toen ze bijna
gingen eten krijgen en dus was Lulu efjes komen piepen! Heel mooi :)
We hebben
ook de panda gezien! Ze hebben er hier 4. Een ze hebben 1 rode panda. Dat is
mijn nieuw lievelingsdier! Ze hadden ook Galapagos-schildpadden en kangoeroes.
Hilarisch is het hoe de Amerikanen Oerang-Oetang uitspreken. Hier is dat 1
woord: Urgangutang. Dat klinkt dan zo: joereingoeteing. Grappig J
We hebben
voor Naomi Dorikens ook DE manier gevonden om haar van haar vogel-fobie af te
helpen. We zullen Mitchel moeten inlichten over het te volgen plan en dan wordt
dat uitgevoerd in juli. Wat denk je, Naomi?
Ik heb deze
week ook een eerste onaangename ervaring met FedEx gehad. Mijn God, die hun
klantenservice trekt echt op niks! Ik had iets besteld op Amazon en heb daar
nooit eerder problemen mee gehad. Dat ding stond gepland om op maandag op het
werk afgeleverd te worden. Ik kom dinsdag aan en er is niets geleverd. Ik
bekijk de tracking-history en daar staat dat het adres niet correct was en dat
het pakje teruggestuurd wordt. Efjes een ambetante telefoon naar FedEx, waar ze
me vertelden dat het mijn fout was want ik had het exacte kantoornummer (suite)
niet opgegeven. Dat had ik wel degelijk gedaan! Dus dan heb ik naar Amazon zelf
gebeld, waar ze me bevestigden dat ik alles correct had doorgegeven en dat
FedEx vaak de suitenummers vernietigt door er nietjes door te steken ofzo. Ze
gingen het pakje opnieuw maken en met spoed opsturen via een andere
transporteur. Danku Amazon en danku UPS, die mij wel weet te vinden!
Morgen
komen onze ouders hier aan in Atlanta! Aan hun enthousiasme over de telefoon te
horen, is het tot nu toe allemaal heel goed meegevallen en is de US toch niet
zo oninteressant als ze eerst dachten :p Hoera, nog enkele bekeerlingen! Maar
geen stress hoor, ik ben er zeker van dat zij (net zoals wij) eigenlijk toch
veel liever thuis, in Belgiƫ zijn J
Sara &
Tommy