Wat een week...

De titel van deze blog is een undertstatement denk ik.

Deze voorbije week was echt absoluut niet wat er ervan verwacht hadden.

Ik weet nog dat ik vorig weekend, bij het schrijven van de vorige blog dacht: Amai, deze week is er echt ni zoveel gebeurd. Er mag eens iets spannends gebeuren anders wordt de blog maar saai.

Maar dit had ik echt niet zien aankomen!

Vorig weekend kon je al lezen over het verblijf van Peter en Niels die op ontdekkingstocht in Atlanta gingen. Maandag was het President's Day en dus had Tommy ook vrijaf. We hebben die dag doorgebracht met het min of meer plannen van road trips die we dit jaar nog wouden doen.

 Heel simpel was het niet om dat in elkaar te steken. Veel zoekwerk en puzzelen. Tommy wou er nog een bezoekje aan het Harley Davidson fabriek insteken en dat paste niet meteen in de planning, maar met een beetje puzzelen hebben we er denk ik toch een mooie trip van gemaakt. Alles netjes opgeslagen op de laptop en daarmee was ons verlengd weekendje om.

Woensdag hadden we dan de vooruitzichten op een geweldige basketmatch: Atlanta Hawks tegen Miami Heat. Spannend.

Tot we rond 14u telefoon kregen van het management van onze gated community. Er was ingebroken in ons appartement, de politie was al ter plaatse en we moesten zo snel mogelijk komen om te kijken wat er allemaal weg was.. Wij dus in vliegende versnelling naar huis, waar inderdaad de politie al aanwezig was. Daar ontmoetten we ook onze buurvrouw, die ook het slachtoffer was van dezelfde supertoffe mensen. Bij haar hadden ze het kingsize bed meegenomen (Voor de mensen die de Amerikaanse maten niet kennen: dit is een bed van ongeveer 2m op 2m). Ze hadden duidelijk genoeg tijd.. Bij ons binnengekomen viel het op het eerste zicht nog mee. De lade met de draden van elektrische toestellen stond uit de kast en was overhoop gehaald. In de keuken waren alle kasten en laden opengehaald, maar onaangeroerd. Ook de deuren naar de wasruimte stonden open, maar op het eerste zicht leek daar niets weg.

De strijkplank lag op de grond naast de kast waar ze in stond toen we vertrokken.

De gastenkamer was overhoop gehaald, matras verschoven, lakens overhoop, kleerkast in de gastenkamer helemaal overhoop.

Dan de slaapkamer. Ik was echt in shock. De ladekast waar ons ondergoed, sokken, slaapkleren, lakens, sportkleren in lagen was leeg. Alles lag verspreid over de grond. Onze matras was verschoven, de lakens overhoop, ... Een doos die we gebruikt hadden om bij aankomst in November wat kleren in te bewaren was ook opengedaan.


Wat was er weg? De meeste zijn voor de hand liggend, zou ik ook meenemen als ik een inbreker was: TV, laptop, Ipad, laptoptas, extra nieuwe lakens (ieuw), waspoeder (WTF?) en een strijkijzer (again: WTF?)

De politie heeft vingerafdrukken genomen maar zijn niet echt positief over het terugvinden van onze spullen, laat staan de daders. Ja daders, ze waren duidelijk met meer. Hallo ? Een kingsize bed meenemen?


Gelukkig is het allemaal maar materieel en zijn we zelf ok. Ik ben blij dat ik niet thuis was toen ze toesloegen.

Uiteraard zijn we nu niet echt gerust meer. Ik hoop dat het niet nog eens gebeurd.

Na onze verklaring aan de politie en het installeren van een nieuw slot door de onderhoudsmensen, zijn we terug naar het werk gereden. Na het werk zijn we toch nog naar de basketmatch gegaan, vermits onze tickets zo duur waren, die wouden we toch niet laten schieten.



 
 Daar hebben we dan snel iets gegeten en dan zijn we onze plaatsen gaan opzoeken. Wauw, ik wist niet dat we zoooo goed gingen zitten. We zaten letterlijk op de 5e rij met een fabuleus zicht op de spelers en het terrein.

Toen de spelers van Miami op het veld kwamen gingen we uiteraard op zoek naar LeBron James, maar die was niet meteen te zien. Toen de mensen begonnen te gillen zagen we hem uiteraard aankomen :-)

Dwyane Wade

Chris Bosh

LeBron James

Ray Allen

Naast de spelers waar er nog meerdere bekende mensen te zien! Een lijstje ...

LUDACRIS !!! (In de lederen jas)

 

 Roddy White & Julio Jones (beiden wide receivers bij de Atlanta Falcons) 

Evander Holyfield (bokser die door Mike Tyson in het oor werd gebeten) 

 

 

2 Chainz (Kerel met de blauwe pull)

 

Matt Ryan (Atlanta Falcons Quarterback)

 

 

JULIUS ERVING (NBA legend)

Het was echt een heel toffe ervaring om dit eens mee te maken en dat dan ook nog van zo dichtbij.. Zo werd het toch een fijne afsluiter van de afschuwelijke dag :-)

Verder is er deze week niet geweldig veel meer gebeurd ... Maar ik denk dat onze woensdag-ervaring wel genoeg was voor een tijdje...

Tot de volgende !

Sara & Tommy

 

 

Chocolate Zuccoto Cake

Hallo!
Ik weet het, het is tijd voor een nieuwe blog :-)

Op het werk is er niet echt veel nieuws, alleen vertrekt Tommy volgende zondag voor een midweek naar Mexico :-( *vindiknietleuk*

We zijn met Valentijn gaan eten in echt een goed restaurant: Paper Mill Grill (nog toepasselijk, vermits Tommy zich focust op papier/kartonbedrijven op 't werk). Het restaurant zelf lag in een gezellige wijk, die net weggelopen leek uit de set van een typische TV-show, zoals Gilmore Girls ofzo :)

Bovenop de schattige omgeving was het eten nog heerlijk en de prijs niet hoog. Geslaagde Valentijn dus :-)

De nacht van donderdag op vrijdag heeft het hier gevroren. Brrr koud, maar zorgde wel voor een mooi beeld:

De wolk die je ziet is een mistwolk boven de Chattahoochee River. De zon schijnt hier overdag nog wel dus dat is een meevaller. We hebben in't begin van de week wel regen gehad, dus het bestaat hier ook :-) Kwestie van jullie te laten weten dat we weer weten wat dat is, regen :p En dat we jullie niet alleen jaloers willen maken met al dat nieuws over de zonneschijn :p Geloof me, ik heb al verschillende keren geprobeerd om het in een pakje op te sturen, maar het lukt precies niet :-(

Vrijdagavond zijn we gaan boodschappen doen na het werk, omdat er bezoek kwam. Peter en zijn collega/vriend Niels gingen Atlanta verkennen en zijn hier 2 nachten onze extra bedden komen uittesten :-)
Het was ineens ook de eerste keer dat we in de winkel zelf onze boodschappen moesten inpakken, ik denk dat de plaatselijke inpakker onze kar zag en snel gaan lopen is! Maar goed, dat voelde wel weer een beetje meer als "thuis".

Het bezoek meldde ons dat het een beetje misliep om binnen te geraken bij ons. Wij wonen namelijk in een gated community en je moet ofwel met een badge binnen ofwel via een muur contact opnemen met de bewoner die je dan via de telefoon kan binnenlaten. Onze logische gedachte was dat je via de muur met ons contact kon opnemen door het huisnummer in te tikken. Fout gedacht dus, we hadden kunnen weten dat ze in de US niet altijd even logisch zijn :p Tommy is dus naar boven gereden om zo de poort open te doen :-) Dat was een dieper onderzoekje waard! Maar niet vanavond.

Zaterdag zijn Niels en Peter dan Atlanta gaan verkennen en Tommy en ik zijn naar een Mall geweest, ja weeral :-) Maar es een andere deze keer, ondertussen hebben we al 3 malls gedaan, kwestie van efficient te kunnen vergelijken he :-)
De Macy's daar vond ik persoonlijk de max :-) Ik heb een lente-voorraad van Ralph Lauren & Tommy Hilfiger ingeslagen waar je in België sowieso minsten het dubbel voor zou moeten betalen. Geweldig! Ook een voordeel van het voornemen om hier te gaan fitnessen: coole sportoutfits samenstellen! Ik zat uiteraard met de moeilijke schoenen (grijs en roze, zie vorig blogbericht) dus ik kon niet ineens een gele T-shirt gaan dragen. Pink it was!

 

 

Tadaaa :-) Dit was wel na de fitness van vandaag dus gelieve niet teveel aandacht te besteden aan mijn rood gezicht :-) (waarschijnlijk kijk je nu net wel :p)

 

Na het shoppen in de Perimeter Mall hebben we geprobeerd om de poort te snappen. Uiteraard stonden er op dat moment 4 auto's achter ons te wachten om ook via de muur binnen te rijden. Dus hebben we het zo gelaten, zijn we met de badge naar binnen gereden en ben ik dan te voet gaan horen hoe al de rest dat nu eigenlijk deed.

 

Hoe werkt het? Gelieve goed te onthouden als je van zin bent om langs te komen :-) Er is een drie-cijferige code nodig. Deze code staat volledig los van het huisnummer, heeft er echt in de verste verte niks mee te maken. Deze code moet je kennen, als je die intoetst, belt de "muur" naar mijn GSM en dan kan ik je binnenlaten als je zegt wie je bent en wij je willen binnenlaten uiteraard :p.

Wij wisten dus het nummer niet. Dan moet je blijkbaar op alfabet  gaan zoeken. Er staan dan ook A en Z op het toetsenbordje. Als je op A drukt, kom je bij de L terecht. Niet logisch? Toch een beetje want dit is het middenste lettertje in het alfabet. Als je op de A blijft drukken, kom je uiteindelijk met veel geduld bij de C van Christiaens Tommy uit. Daar staat dan ook ons cijfertje: 679. Je kan hier ook gewoon op de pijl drukken en dan belt het muurtje ons ook :-) Goed opgelet? We'll test you when you're here :-) (Er staat btw ook een Delaure Sara, maar het cijfertje dat daarbij staat is nog niet gelinkt aan mijn gsmnummer, wat ik heel vreemd vind, maar goed, dus gelieve altijd ofwel met de cijfers te werken ofwel met Christiaens Tommy)

 

Anyways, terug naar gisteren (zaterdag).

Toen Niels & Peter terugkwamen van Atlanta zijn we samen iets gaan eten in Maggiano's. Remember, dat Italiaans restaurant waar al onze bezoekers naartoe moeten? :p Het is wel goedgekeurd :-)

We hebben per duo een menu voor 2 genomen: gedeeld voorgerecht, elk een hoofdgerecht en een gedeeld dessert. En dat voor een belachelijk lage prijs. Daarnaast krijg je nog een hoofdgerecht volledig mee naar huis om de dag nadien a la microgolfoven op te warmen.

De porties hier zijn echt typisch Amerikaans. Dat bewijst volgende dessertfoto wel denk ik: de befaamde Chocolate Zuccoto Cake

 

 

 

De foto van Peter en Niels staat erbij omdat we de opmerking kregen dat wij altijd aan het eten zijn :p Dus hierbij: we zijn niet alleen aan het eten!

Maar die taart was echt.GROOT! We hebben ze bijgevolg ook niet helemaal op gekregen :-)

Echt veel te veel gegeten.

 

Daarom ook de nuttige fitness van vandaag. Ik heb 8 mijl gefietst en een halfuur gelopen en Tommy heeft 10.5 mijl gefietst en veel gewichtjes gehoffen.

 



We zijn nu net Koreaans gaan eten, op aanwijzen van Peter, die half Koreaans is. Ennnn... Het was lekker!! Vanalles een beetje geprobeerd, waarvan ik meer dan de helft nog ni kan uitspreken of me kan herinneren. Maar het was dus lekker :-) Daarna zijn Peter en Niels terug gereden naar Charlotte. Het was gezellig hen over de vloer te hebben!

Vanavond staat er nog een rustig avondje op het programma, gevuld met basket. Het is namelijk NBA All Star game met alle sterren tussen East en West. Volgend jaar is dat in Orlando, Florida en dan willen we misschien wel proberen daar naartoe te gaan. Kwestie van alle groten in 1x gezien te hebben :-)

Morgen is het een vrije dag voor Tommy. Ik ben altijd vrij op maandag. Het is hier dan President's Day. Dan vieren ze de verjaardag van Washington op 22 februari en ook die van Lincoln op 12 februari. Om geen 2 feestdagen te hebben (Amerika heeft niet graag veel officiele feestdagen :p) hebben ze die samengevoegd tot 1 feestdag, die altijd op de 3e maandag van februari gevierd wordt.

We gaan dan eens samen eens bekijken welke trips we hier allemaal gaan doen dit jaar. Er staat al vanalles op mijn lijstje, dus dat wordt leuk om echte road trips in elkaar te puzzelen. Een voorsmaakje: Boston, Salem, Niagara Falls, Plymouth, Montauk, Atlantic City, Washington DC, Williamsburg, Charlotte, Savannah, Charleston, Myrtle Beach, Cape Cod, Charlottesville, Miami, Orlando, New Orleans, Baton Rouge, ... Het Oosten dus, het Westen zal voor 2014 worden :-)
Dat is de lijst in't klein, maar ik hou jullie wel op de hoogte als het iets of wat concreet wordt :-)

Anyways, de basket begint :-)
Tot de volgende !

Veel groetjes,
Sara & Tommy



Running shoes, cardinal birds and milkshakes

Zondag.
Een rustdag, zei de Heer. En toch gaan wij vandaag de fitness in onze community vandaag ontdekken.

Om de kwaliteit van de fitness te kunnen garanderen, moesten er wel eerst nog fitness-schoenen gekocht worden. Waarom we die niet gewoon hadden meegenomen uit België? Wel, heeft er iemand mijn (Sara) schoenencollectie al eens van dichtbij bekeken? Indien het antwoord "ja" is, weet u ogenschijnlijk wel dat ik geen plek meer had in mijn valies om ook nog sportschoenen mee te zeulen. Ik moest van Tommy al meer dan de helft van de gewone schoenen thuislaten en dan nog namen mijn schoenen bijna een volledige valies in. De sportschoenen stonden klaar, maar waren dus de eersten die plaats moesten ruimen. Voor de mensen die mijn schoenencollectie nog niet van dichtbij hebben kunnen aanschouwen, gelieve bovenstaande als verklaring te aanzien.

Nieuwe sportschoenen dus. Waar haal je die? In "The Mall", een geweldig Amerikaans fenomeen. The Mall (In ons geval gisteren: Cumberland Mall) gaf ons ook de gelegenheid om donsdekens en lakens te kopen voor onze toekomstige loges, waarvan Peter de eerste is, volgend weekend.
Uiteraard kozen wij ervoor om die dekens en lakens te gaan zoeken in DE winkel die gisteren werd ingepalmd door een mini-versie van het Bal Marginal. Bijgevolg: 5 minuten zoeken naar geschikte dekens en lakens, vervolgens een halfuur achter 1 persoon in de rij aan de kassa te staan, die via andere mensen in de rij altijd maar meer kleren kreeg in de handen geduwd en dan bij het afrekenen niet zeker was of ze die eigenlijk wel zou kopen. Ik zou nog kunnen gedetailleerd uitleggen hoe de kleren er uitzagen, maar laat ik het houden op: palletjes, glitter, kettinkjes, roze, paars en rood.

Na de donsdekens en de lakens was de jacht op de perfecte sportschoen geopend. Eerst naar de Macy's (kwestie van de gewone mooie vrouwenschoenen ook eens te keuren, en stiekem naar de handtassen daar te gluren). De sportcollectie daar liet te wensen over.

Uiteindelijk zijn we beland in FinishLine (neen, ik word niet betaald voor deze reclame). Een veelbelovende naam. Ik had dan ook snel 3 paar mooie Nikes gevonden in kleuren die perfect pasten bij mijn sportoutfit (Het oog wil namelijk ook wat). Jammer genoeg heb ik de meest voorkomende maat in heel Cobb County en was geen 1 van die 3 schoenen nog beschikbaar in mijn maat. De verkoopster kwam dan maar terug met een paar van hetzelfde soort met ongeveer dezelfde kleuren. Passen en verkocht. Hoera!

Dan kreeg Tommy ook nog zin in nieuwe sportschoenen. In tegenstelling tot mezelf, had hij wel basketschoenen meegenomen. Zijn zoektocht naar de perfecte sportschoen werd dan ook geleid door de gedachte: niet dezelfde kleuren als mijn basketters! Zwart en appelblauwzeegroen is het geworden. (Zijn basketters zijn felblauw met zwart :-))

Tot zover het verhaal van de sportschoen.

Dinsdag heb ik een schitterend natuurtafereel mogen volgen. Bij het naar buiten gaan, zat er een eekhoorntje schattig te wezen in de plant naast ons appartement. Ik heb die efjes gevolgd en ben uiteindelijk 3 eekhoorntjes die ergens schattig zaten te wezen tegengekomen. Er zat ook nog een muis te wroeten in de gevallen bladeren, maar die heb ik wijselijk genegeerd. Tijdens het aanschouwen van de eekhoorntjes, vloog de mooiste vogel die ik tot nu toe gezien heb voorbij. De deze:

 

 

Voor de vogelkenners onder ons is dit een kardinaalvogel. En voor de mensen die de gelijkenis ook zien: Dit is inderdaad de vogel waarop de rode van Angry Birds gebaseerd is. Zooo mooi :-)

 

 

Ondertussen hebben we ook tickets gekocht voor een All American event.

 

 

Atlanta Hawks tegen Miami Heat - 5th row seats. Lebron James, I'm about to smell your sweat :-)

 

Vorige week hebben we nog gezellig naar de Superbowl gekeken. Ook fijn en na 3u30min denk ik dat ik de regels min of meer door heb. Hoera!

 

Gisteren, zaterdag, was dus echt ons geluksdagje niet.

Voor we op schoenenjacht gingen, moesten we naar de TV-winkel omdat ons digicorder kapot was. Toen we daar binnenkwamen stond er een slangenrijtje van 2 rijen. 5 minuten later stond het al dicht tot aan de deur. We hebben daar een uur gewacht. Niet fijn. Gelukkig zijn we wel met een nieuwe digicorder naar huis mogen gaan :-)

Daarna dan moeten wachten in de winkel van de dekens.

Om het allemaal af te maken, wooden we gisteravond uit eten gaan. Het restaurantje dat we in gedachten hadden is blijkaar voor altijd dicht. Dan maar naar een plek waar er 4 restaurants naast elkaar liggen. Daar was het eerst al zoeken naar parking als zoeken naar een speld in een hooiberg. Dan in restaurant A stond er een wachtrij tot buiten, in restaurant B stond de rijd tot tegen de deur gepropt en in restaurant C stond er geen rij, zij zaten op bankjes. Daar naar binnen, om de leuke mededeling te krijgen: Next available table for two is in one hour and 15 minutes. Dat gingen we dus niet doen. Maar toen was het wel al 8u dus onze maagjes begonnen te grommen.

 

Dan zijn we uiteindelijk beland in de Steak 'n Shake, waar je belachelijk goedkoop kunt eten en een gigantische milkshake kunt krijgen. Mmmmmmh, lekker.

 

 

 

 

En met deze kers op de milkshake, sluit ik deze blog af.

 

Tot volgende week!

 

Sara

 

 

 

 

 



Through the Stormy weather

Hier zijn we weer!
We hebben een bewogen week gehad :-)

Zondag hebben ze eindelijk de ontbrekende stukken van het bed gebracht en konden we die nacht voor de eerste keer in ons eigen bed slapen.
We zijn zondagavond ook nog gaan eten, bij Maggiano's. Ik kan de mensen die willen langskomen al waarschuwen dat dit sowieso op het to do-lijstje staat!
Maandag was ik vrij en ging Tommy werken. Ik heb dus lekker lang geslapen en daarna heb ik de keukentafel en de comfy zetel in elkaar gestoken.
De werkweek begon vrij rustig met niet veel speciaals te melden.
Op woensdag moest Tommy bij een klant langs in downtown Atlanta en zat ik gewoon op kantoor. Woensdag was de Tornado-dag. Het was echt heel eng. Ook omdat er maar weinig mensen op kantoor waren en iedereen buiten ik in 1 lokaaltje training aan het volgen was. Ik was dus een beetje alleen. Als je dan buiten kijkt en je het telkens donkerder en donkerder ziet worden,

tot je op een bepaald moment zelfs de parking onder aan het gebouw niet meer kunt zien, word je wel een beetje bang. Ik heb toen in de lucht gekeken die rond ons gebouw hing en als je goed keek zag je echt wind rondcirkelen. Ik vond het echt heel eng, maar nu vind ik het wel cool dat ik zo een natuurwonder heb meegemaakt. Al moet het niet teveel gebeuren :-) In totaal heeft de tornado 5x grond geraakt en is een stadje ten noorden van Atlanta hard getroffen. Dus we hebben geluk gehad.

Sinds de tornado is het hier wel wat frisser geworden. Dus nu is ons weer een beetje vergelijkbaar met België, alleen schijnt hier wel constant het zonnetje :-)

Dit weekend is het SuperBowl-weekend, het event bij uitstek in de US. Ben eens benieuwd :-) De cyclocross wordt hier niet echt gevolgd, je kan het bvb ook niet op TV zien, dus we zijn verplicht om dat te streamen via Youtube.

We zijn vorig weekend nog eventjes de buurt hier gaan verkennen en daarvan heb ik enkele foto's genomen:
Clubhouse Rockledge

 Zwembad vlak bij ons #1

 Zwembad vlak bij ons #2 + tennisvelden

 Ons gebouw

 Chattahoochee River

En dan hebben we nog enkele sfeerfoto's van ons appartementje:
Keuken

 Onze troufoto's - collage in de eetkamer

 De living

 De TV

 De mensen die we moeten missen :-(

 De gastenbadkamer

 Onze slaapkamer

 Boekenkast

 Kader met skyline van Atlanta <3

Zo dit was het zo'n beetje voor deze week. We zijn van plan een online fotoboek bij te houden, dus zodra we daarmee bezig zijn horen jullie het wel :-)
Het is hier heel leuk en gezellig maar we missen jullie wel!

Xoxo
Sara & Tommy