Panda Express

Oops, een weekje overgeslagen J

We zitten hier dus nog steeds in Atlanta, waar het weer een beetje de Belgische gewoontes overneemt. Dat was duidelijk niet de bedoeling toen we naar hier kwamen. De temperatuur ligt hier wel een pak hoger dan wat ik van het thuisfront hoor, maar het is hier ook wel zeer wispelturig. Vorig weekend bijvoorbeeld was het 25 graden (Celsius, uiteraard :p) en nu is het maar 13-15.

Anyway, wat hebben we de voorbije week-en-half gedaan?

Vorige week maandag is Tommy weer naar Mexico vertrokken L *vind ik NIET leuk*. Gelukkig kon ik dinsdag enzo gewoon gaan werken, dan zat ik toch niet alleen thuis zoals de keer ervoor, toen was ik zondag en maandag alleen thuis L Ik ben toch nog bang, zo alleen thuis te zijn. Mensen die mij na een werkdag zien terugkomen zouden denken dat ik paranoide ben ofzo: overal gaan controleren of er toch niemand binnen zit. Zal wel een keer overgaan zeker?
 

Op woensdag 13/3 ben ik dan naar de LA Lakers gaan kijken. Toen ik Tommy ’s avonds belde, kon je horen dat hij wel jaloers was :p Ocharme. Twas wel leuk. Ik zat vlak bij de spelerstunnel (Atlanta Hawks) en bij de opwarming heb ik een hand gekregen van 2 spelers die achteraf Kyle Korver en Al Horford bleken te zijn. Er stond een rijtje naast mij met jongeren die het spelersboekje wouden laten tekenen en dat had ik ook nog graag willen doen, maar vermits ik niet wist wie die kerels waren leek het me ook niet slim om hen op de verkeerde speler te laten handtekenen :p Kwestie van mij niet van mijn blondste kant te laten zien he! Een hand geven was ook goed :p Wel een beetje blond van mij: Er komt een kereltje aangelopen wiens mama naast mij stond te wachten op spelers en dat kereltje verkondigde trots dat hij zijn truitje had laten handtekenen door Steve Nash. Ik had er uiteraard niet bij nagedacht dat als er Hawks-spelers aan mijn kant stonden, dat er dan Lakers-spelers aan de andere kant gingen staan. *Verdorie*

 

De match was wel boeiend, voor zover ik er iets van gezien heb: ik was nogal druk bezig met foto’s maken en filmpjes maken J Het was heel spannend, alhoewel de Lakers duidelijk minder goed in vorm waren dan de Hawks.

 

Met nog ongeveer 50 seconden op de klok en een stand van 90-85 in het voordeel van de Hawks, dacht ik slim te zijn door de ganse meute voor te zijn en in rustig verkeer naar huis te kunnen rijden. Die missie is geslaagd. Alleen, toen ik donderdag opstond en in de lift naar ons 17^e verdiep naar het nieuws keek (jaja, TV in de lift, decadentie ten top bij de Amerikanen!) bleek dat met nog 4 seconden op de klok het ineens 94-92 ofzo was en dat ineens Kobe Bryant gekwetst op de vloer lag. Gevolg: Mijn supertoffe mannelijke collega’s/basketfans verklaarden mij zot om op zo’n cruciaal moment de match verlaten te hebben, vermits de kans op overtime heel groot was. Oops J Gelukkig voor mij geen overtime, Hawks gewonnen J

Ik was ook wel heel fier op mezelf die woensdag om 2 redenen:

1.      Ik ben veilig van en naar de Philips Arena in hartje Atlanta gereden.

2.      Toen ik terug naar huis wou rijden was mijn GPS letterlijk het noorden kwijt. Hij stuurde mij altijd naar de foute richting. Ik heb helemaal op mijn eentje de weg teruggevonden. (Toen ik aankwam in Atlanta zag ik de Georgia Dome aan mijn rechterkant, de logische hersenhelft van mezelf bedacht in het terug rijden dat ik gewoon moest zorgen dat de Dome aan mijn linkerkant moest liggen en dat ik dan zo de omgekeerde weg kon terugvinden. Wat dus ook gelukt is). Dus voor mijn geweldige vrienden en familieleden die deze blog lezen en op de hoogte zijn van mijn reputatie als “geen-orientatiegevoel-hebbende-persoon”, gelieve dit als bewijs te zien dat ik wel mijn weg kan vinden en dat dat voorval van op Els haar trouw een eenmalige fout was! Bij voorbaat dank :p

Op vrijdag ben ik dan Tommy gaan oppikken van de luchthaven. Dat was ook nog een avontuurtje. Je mag daar dus ook niet parkeren om mensen op te pikken, tenzij ze er al staan te wachten. Tommy stond nog niet te wachten dus ik reed aan 1 per uur verder. Toch kwam meneer de Agent mij zeggen dat ik rondjes moest rijden. Grappig detail: Meneer de Agent heeft hier op de luchthaven geen auto of fiets, is ook niet te voet. Neeneen, meneer de Agent heeft een politie-segway! Heel grappig om te zien. Er staat zelfs een kleine sirene op :p

Zaterdag gaven ze dan schitterend weer en dan hebben we beslist (lees: Ik heb een uur gezaagd en Tommy heeft dan maar toegegeven :p) om naar de Atlanta Zoo te gaan. We hebben daar meteen een jaarabonnement voor ons beiden genomen, aangezien we na 2 bezoeken al winst deden. En we hadden geluk! In de zoo was Lulu, een van de gorilla’s, toevallig donderdag bevallen van een baby-gorilla. En die hebben we dus gezien! Wat echt zalig is, want normaal zit Lulu met haar baby altijd verstopt in een uitgeholde boom, maar wij kwamen er net aan toen ze bijna gingen eten krijgen en dus was Lulu efjes komen piepen! Heel mooi :)

We hebben ook de panda gezien! Ze hebben er hier 4. Een ze hebben 1 rode panda. Dat is mijn nieuw lievelingsdier! Ze hadden ook Galapagos-schildpadden en kangoeroes. Hilarisch is het hoe de Amerikanen Oerang-Oetang uitspreken. Hier is dat 1 woord: Urgangutang. Dat klinkt dan zo: joereingoeteing. Grappig J

 

 

 

We hebben voor Naomi Dorikens ook DE manier gevonden om haar van haar vogel-fobie af te helpen. We zullen Mitchel moeten inlichten over het te volgen plan en dan wordt dat uitgevoerd in juli. Wat denk je, Naomi?

  

Ik heb deze week ook een eerste onaangename ervaring met FedEx gehad. Mijn God, die hun klantenservice trekt echt op niks! Ik had iets besteld op Amazon en heb daar nooit eerder problemen mee gehad. Dat ding stond gepland om op maandag op het werk afgeleverd te worden. Ik kom dinsdag aan en er is niets geleverd. Ik bekijk de tracking-history en daar staat dat het adres niet correct was en dat het pakje teruggestuurd wordt. Efjes een ambetante telefoon naar FedEx, waar ze me vertelden dat het mijn fout was want ik had het exacte kantoornummer (suite) niet opgegeven. Dat had ik wel degelijk gedaan! Dus dan heb ik naar Amazon zelf gebeld, waar ze me bevestigden dat ik alles correct had doorgegeven en dat FedEx vaak de suitenummers vernietigt door er nietjes door te steken ofzo. Ze gingen het pakje opnieuw maken en met spoed opsturen via een andere transporteur. Danku Amazon en danku UPS, die mij wel weet te vinden!

Morgen komen onze ouders hier aan in Atlanta! Aan hun enthousiasme over de telefoon te horen, is het tot nu toe allemaal heel goed meegevallen en is de US toch niet zo oninteressant als ze eerst dachten :p Hoera, nog enkele bekeerlingen! Maar geen stress hoor, ik ben er zeker van dat zij (net zoals wij) eigenlijk toch veel liever thuis, in België zijn J

 

Groetjes,

Sara & Tommy